معاينه با دو نوع مونوفيلامن سيمز وينشتاين به عنوان يک وسيلهي غربالگري در نوروپاتي محيطي ديابتي

Transcript

1 مجلهي غدد درونريز و متابوليسم ايران دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني شهيد بهشتي دورهي چهاردهم شمارهي ۴ صفحههاي ۱۷ ۱۱ (ا بان ۱۹۱) معاينه با دو نوع سيمز وينشتاين به عنوان يک وسيلهي غربالگري در نوروپاتي محيطي ديابتي ۲ ۱ ۱ ۱ شهرام برازپردنجاني ندا صيادي دکتر حاجيه بيبي شهبازيان سيد محمود لطيفي دکتر مهرداد کريمي ۱) مرکز تحقيقات ديابت دانشگاه علوم پزشکي جندي شاپور اهواز ۲) گروه ا مار دانشكدهي بهداشت دانشگاه علوم پزشکي جندي شاپور اهواز ) گروه مغز و اعصاب بيمارستان گلستان دانشگاه علوم پزشکي جندي شاپور اهواز نشاني مکاتبهي نويسندهي مسي ول: اهواز گلستان دانشگاه علوم پزشکي جندي شاپور دانشکده پرستاري مامايي گروه پرستاري شهرام براز پردنجاني Shahrambaraz@ajums.ac.ir چكيده مقدمه: نوروپاتي ديابتي يکي از شايعترين عوارض ا زاردهنده در افراد مبتلا به ديابت نوع ۲ است. توسعه و پيشرفت چنين عوارضي سبب ايجاد بيشتر ناخوشيها و مرگ و مير وابسته به اين بيماري ميباشد. پژوهش حاضر دقت دو نوع سيمز وينشتاين و را به عنوان يک وسيلهي غربالگري در نوروپاتي محيطي ديابتي بررسي نمود. مواد و روشها: نمونهي جمعيت مورد مطالعه شامل بيمار مبتلا به ديابت نوع ۲ که تحت درمان بودند و به درمانگاه ديابت دانشگاه علوم پزشکي جندي شاپور اهواز مراجعه ميکردند بود. نمونهها به صورت غيرتصادفي انتخاب شدند. تمام بيماران از نظر نوروپاتي ديابتي با استفاده از دو نوع و مورد معاينه قرار گرفتند. سپس ا زمون EMG-NCV از بيماران به عمل ا مد و در نهايت حساسيت و دو نوع محاسبه شد. يافتهها: حساسيت و سيمز وينشتاين در ۴ نقطه به ترتيب بين /۵ تا %۵۱/ و ۷ تا %۷/۴ بود. حساسيت و سيمز وينشتاين در همين نقاط بين ۴۱ تا %۵۱/ و ۷۲/۱ تا %۶/۵ بود. در ترکيب کردن نقاط بيشترين حساسيت و مربوط به نقاط ۱ و ۴ بود که براي هر دو نوع ۵۱/ و %۷۴/ به دست ا مد. نتيجهگيري: يافتههاي پژوهش حاضر پيشنهاد مينمايد ميتواند به عنوان يک ا زمون غربالگري براي تعيين افراد در معرض خطر نوروپاتي ديابتي مورد استفاده قرار گيرد. از اين رو توصيه ميگردد به محض تشخيص ديابت غربالگري از نظر نوروپاتي ديابتي انجام شود. پژوهشي مقالهي واژگان كليدي: ديابت نوروپاتي دريافت مقاله: ۹۰/۵/۲۵ دريافت اصلاحيه: ۹۰/۱۲/۱۷ پذيرش مقاله: ۹۱/۱/۲۷ مقدمه نوروپاتي حسي ديابتي يکي از شايعترين عوارض ديابت ميباشد که ميتواند سبب ناخوشي و مرگ و مير قابل توجه ۱ ۲ ا مپوتاسيون و زخمهای پا در بيماران ديابتي شود. نوروپاتي محيطي ديابتي هميشه يک واقعهي کلينيکي و باليني نيست بلکه در بسياري موارد حالت تحت باليني دارد بنابراين اگر پزشک در طي ويزيت سرپايي تنها به علايم ذهني بپردازد تشخيصي نوروپاتي محيطي ديابتي به طور غيرقابل اجتنابي به تاخير ميافتد که اين امر روي درمان و پيش ا گهي بيماري تاثيرگذار است. يکي از روشهای رديابي نمودن کاهش حس محافظتي پا در بيماران ديابتي ا زمون هدايت عصبي ميباشد. با توجه به اين که اين روش وقتگير و پرهزينه بوده و ممکن است

2 مجلهي غدد درونريز و متابوليسم دورهي چهاردهم, شمارهي ۴ ا بان ۱۹۱ ۱۲ ايران ۴ براي تشخيص بيماري در بخشهاي سرپايي نامناسب باشد بنابراين استفاده از ا زمونهاي حسي به عنوان روش مناسب و جايگزين که در مدت زمان کوتاهي قابل انجام هستند ميتوانند در غربالگري بيماران ديابتي استفاده شوند. ها از جمله SWME i يکي از اين روشها ميباشد که در بيماران براي تعيين حس و رديابي کردن احساسات ۵ محافظتي از دست رفته پاي ديابتي انجام ميشود. اين روش به تازگي به همراه ساير روشها براي غربالگري بيماران از نظر نوروپاتي ديابتي محيطي به صورت سرپايي استفاده ۶ ۷ ميشود. اين ا زمون يک روش ساده و غير تهاجمي است که براي غربالگری تعيين ميزان نوروپاتي حسي پيشبينی امکان ايجاد زخم پاي ديابتي و احتمال ا مپوتاسيون استفاده ميشود تا به اينوسيله هزينهها و عوارضي که به سبب اين بيماري بر جامعه تحميل ميشود کاهش يابد. عزيز ناصر به نقل از گريک و همکاران بيان مينمايد تخمين زده ميشود %۲۹ بيماران ديابتي نوروپاتي محيطي دارند و در %۵۰ اين بيماران با انجام ا زمون در دو يا بيشتر از دو نقطه از شش نقطهي کف پا بي حسي ۱ گزارش شده است. سوسنکو و همکاران در سال ۱۹۹۹ با استفاده از ا زمون سيمز وينشتاين نشان داد بروز نوروپاتي حسي ۹ با افزايش مدت زمان ديابت بيشتر ميشود. همچنين تشخيص نوروپاتي حسي در بيماران کمک مينمايد تا ا موزشهاي جامع در مورد مراقبت از پا و نوع کفش پوشيدن به بيماران داده شود و با انجام چنين مداخلاتي ميتوان از پيشرفت عوارض پاي ديابتي جلوگيري نمود. يافتههاي پژوهشي تامسون و همکاران در (۲۰۰) انگلستان نشان داد استفاده از گروهي از منوفيلامنهای ۶ و امکان تشخيص کلينيکي و غربالگری نوروپاتي حسي را فراهم ا ورده استراتژيهای حفاظت از پا در حال حاضر يافتههاي پژوهش اولالي و همکاران و قابل کاربرد در ميباشد. (۲۰۰۱) در تورنتو نشان داد هر تست منوفيلامنت سمز وين شتاين (SWM) غربالگري را دارند. حس درد سطحي و روش ارتعاش قدرت همچنين يافتهها اثبات نمود هر دو ا زمون SWM و ارتعاش توانايي کافي براي افتراق بيماران ۱۱ ديابتي از افراد غير ديابتي را دارد. با توجه به اين که سيمز وينشتاين بنا به دلايل مختلف بهترين انتخاب براي غربالگري باليني است و توانايي پيشگويي کنندهي بروز خطر زخم و ا مپوتاسيون را دارد و همچنين ا زمون يک غيرتهاجمي نيز و ميباشد با توجه به اين که پژوهشگران در مروري بر متون پژوهشي را يافت نکردند که را با مقايسه نمايد بنابراين پژوهشگران حساسيت و دو نوع را در بيماران ديابتي مراجعه کننده به درمانگاه ديابت بيمارستان گلستان اهواز بررسي نمودند. مواد و روشها پژوهش حاضر يک مطالعهي نيمه تجربي بود که در ا ن پژوهشگر در سالهاي ۱-۱۹ به بررسي حساسيت و دو نوع سيمز وينشتاين و در بررسي نوروپاتي ديابتي پرداخت. جامعهي پژوهش حاضر شامل تمام بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲ مراجعهکننده به درمانگاه ديابت بيمارستان گلستان اهواز بودند که نمونهي پژوهش از ميان جامعه به صورت مبتني بر هدف بر اساس فرمول ا ماري زير به دست ا مده: z = + z 1 α 1 β 1 1 n ( p1 p) [ p ( 1 p ) + p ( 1 p )] = 148 در فرمول ياد شده ميزان P 1 =۰/۶ β=۰/۲ α=۰/۰۵ ۱۲ =۰/۹۶ P ميباشد. معيارهاي ورود به پژوهش حاضر شامل موارد زير بود: الف) بيماراني که از لحاظ باليني شرايط پايداري داشتند و قادر به همکاري با پژوهشگر بودند ب) بيماراني که قادر به برقراري ارتباط کلامي بودند و ج) افرادي كه علاقهمند به شرکت در پژوهش بودند. بيماراني که شرايط زير را داشتند از بررسي حذف شدند: ۱) بيماراني که مشکل رواني داشتند ۲) بيماراني که سابقهي خانمهاي حامله داشتند. نوروپاتي ارثي اکتسابي و گلينباره داشتند ( (۴ بيماراني که سابقهي سکتهي مغزي پس از ورود نمونهها به بررسي و توضيح روش کار به ا نها ا زمون تست و انجام گرديد. به اين صورت که ها به صورت تصادفي روي i-semmes Weinstein monofilament examination

3 شهرام برازپردنجاني و همكاران هاي سيمز وينشتاين و و غربالگري نوروپاتي ديابتي ۱ سطح کف دست بيمار در حاليکه چشمان بيمار بسته بود گذاشته شد و از بيمار پرسشهاي زير پرسيده شد: ا يا را بر کف دست احساس ميکنيد کجاي دستان شما با لمس ميشود بعد از اينکه پژوهشگر مطمي ن گرديد بيمار نحوهي انجام و نحوهي ها پاسخ دادن به پرسشها را فهميده است را روي کف هر دو پاي بيمار در حالي که بيمار چشمان خود را بسته بود ا زمايش و محلهاي مختلفي از کف پا را ميتوان با کمک ارزيابي نمود. سه نقطه چهار نقطه هشت نقطه و ۱۵ نقطه که در پژوهش حاضر اين ا زمون روي ۴ نقطه از هر کف پا (در مجوع نقطه در کف دو پا) ارزيابي شد (شکل ۱). اين ۴ نقطه شامل: انگشت شست بخش کف پايي (پلانتار) سر متاتارسال اول سوم و متاتارسال انگشت پنجم کف پا بودند. نحوهي انجام به اين صورت بود: روي پوست بيمار در جايي که کالوس نداشت گذاشته شد و تا جايي که خميدگي پيدا کرد فشار داده ميشد. از بيمار پرسيده ۲) ميشد ا يا چيزي را بر کف پا احساس ميکند در کدام پا احساس ميکند راست يا چپ ) براي هر نقطه ا زمون بار تکرار گرديد. ۴ ) اگر بيمار از بار ا زمون ا ن نقطه دوبار يا بيشتر جواب نادرست ميداد ا ن نقطه به عنوان مثبت ثبت ميگرديد. ۵) همين کار براي نقاط ديگر هم تکرار گرديد. لازم به يادا وري است ا زمون در دو روز از هفته انجام ميشد به اين صورت که روزهاي يکشنبه هر هفته ا زمون با سيمز وينشتاين و روزهاي سه شنبه با سيمز وينشتاين براي همان بيماران انجام شد. تمام بيماران تنها به وسيلهي خود پژوهشگر بررسي شدند. هر دو پا بين ۵- دقيقه مورد ارزيابي قرار گرفت. کل زمان انجام مداخله ماه طول کشيد که از ا بان شروع شد و در خرداد ا زمون هدايت عصبي ۹ (NCV) تمام شد. سپس براي بيمار به عنوان بهترين و قابل اعتمادترين ا زمون استاندارد براي تعيين حساسيت و ۴ ۱ ها انجام شد. فرد انجام دهندهي NCV نسبت به بررسي باليني به طور كامل بدون ا گاهي بود و سپس يافتههاي معاينه با دو نوع با ا زمون هدايت عصبي مقايسه شدند. منظور از پژوهش حاضر از ارزش تشخيصي تعيين حساسيت و اختصاصيت بود. در ا زمون هدايت عصبي که توسط متخصص نورولوژي انجام گرفت در صورت اختلال در دو عصب يا بيشتر و به صورت قرينه نوروپاتي ا نها اثبات گرديد. دستگاه مورد استفاده براي نوار عصبي عضلاني مدل بيومد ۱۴ ۵۲۰ متعلق به شرکت نگار انديشه بود. براي تحليل دادههاي جمعيتي و شاخصهاي ا زمايشگاهي از ميانگين انحراف معيار و فراواني نسبي استفاده شد. حساسيت و ها سنجيده شدند. بيماران هاي ا مارنگاري در جدول شمارهي يافتهها با کمک ا مار توصيفي و شاخصهای يک ا ورده بيماران تحت درمان دارويي خوراکي بودند. اغلب بيماران گليبنکلاميد و متفورمين بود. ا زمايشگاهي شده است. تمام رژيم غذايي جدول ۱- هاي ا مارنگاري و شاخصهاي ا زمايشگاهي ا زمودنيها متغير جنس مرد زن مدت بيماری کمتر از ۵ سال ميانگين و انحراف معيار يا تعداد (درصد) ۴۷(۱/) (۶/۷) ۶۱(۴۰/۶) ۵۶(۷/۴) ۶- سال بالاي ۱۱ سال ميانگين طول مدت بيماری (سال) ميانگين سنی بيماران (سال) قند خون ناشتا (۲۲) ۷/۷± ۶/۱ ۵۵/۷۱±/۹۵ ۱۶۹/۹ ± ۷۲/۶ /۲ ± /۹۶ هموگلوبين A 1 C كلسترول HDL كلسترول LDL i نمايهي تودهي بدن كلسترول تريگليسريد وزن ۴۷/۲±۱۲/۲ ۰/۲± ۴/۰ ۲۷/۴±۴/ ۱۲/±۴۴/۱ ۱۲۷/۴±۵۴/ ۵۵/±/۹ به طور تقريبي در تمام موارد مکانهايي که به وسيلهي سيمز وينشتاين مثبت ثبت شده بود به وسيلهي هم به عنوان مثبت ثبت شدند. يافتههاي دو نوع در جدولهاي ۲- ا مده است. با استفاده از يافتههاي ا زمون EMG-NCV به عنوان i- Body mass index

4 مجلهي غدد درونريز و متابوليسم دورهي چهاردهم, شمارهي ۴ ا بان ۱۹۱ ۱۴ ايران ا زمون طلايي (goldstandard) حساسيت سيمز وينشتاين در مکانهاي ۱-۴ (چهار نقطه) بين %/۵ تا %۵۱/ بود در حاليکه حساسيت در همين نقاط بين %۴۱ تا %۵۱/ بود (جدول ). جدول ۲- توزيع فراواني مطلق و نسبي تشخيص نوروپاتي ديابتي با کمک سه ا زمون در ۴ نقطه بيماران يک نقطه* جمع نوروپاتي غيرنوروپاتي دو نقطه جمع نوروپاتي غيرنوروپاتي چهار نقطه جمع نوروپاتي غيرنوروپاتي فراواني EMG-NCV ۹ درصد ۲۶ سميز وينشتاين فراواني ۲۰ درصد ۱ سميز وينشتاين فراواني ۲۰ درصد ۱ ۷ ۰ ۱ ۷ ۰ ۹۰ ۰ ۱۰ ۲۰ ۱۰ ۱۶ ۱۴ ۷ ۰ ۱۲ ۰ ۹۰ ۰ ۱۰ ۱ ۱۲ ۱۵ ۱۵ ۷۴ ۰ ۲۶ ۷۴ ۰ ۲۶ ۷۴ ۰ ۱۱۱ ۹ ۱۱۱ ۹ ۱۱۱ * از نقطه كمينه ۱ نقطه به عنوان محل بيحس توسط بيمار گزارش شده باشد از نقطه كمينه ۲ نقطه به عنوان محل بيحس توسط بيمار گزارش شده باشد از نقطه كمينه ۴ نقطه به عنوان محل بيحس توسط بيمار گزارش شده باشد. تست جدول - حساسيت و هاي و در ۴ نقطه بر اساس تعداد محلهاي بيحس گزارش شده توسط بيمار مونو فيلامن سميز وينشتاين گرم ۱/ مونو فيلامن سميز وينشتاين گرم ۲/ مونو فيلامن سميز وينشتاين گرم ۴/ مونو فيلامن سميز وينشتاين گرم ۱/ مونو فيلامن سميز وينشتاين گرم ۲/ مونو فيلامن سميز وينشتاين گرم ۴/ حساسيت %۵۱/ %۷ %۷۴/ %۷/۴ %۷۲/۱ %۷۴/ %۶/۵ %۴۶/۲ %/۵ %۵۱/ %۵۱/ %۴۱ در ترکيب کردن نقاط بيشترين حساسيت و مربوط به نقاط ۱ و ۴ بود که براي هر دو نوع ۵۱/ و %۷۴/ به دست ا مد. جدول ۴ حساسيت و دو نوع را در پاي راست و چپ نشان ميدهد بر اساس اين جدول اختلاف چشمگيري بين پاي راست و چپ در ۴ نقاط يافت نشد. جدول ۵ حساسيت و ها را در ترکيب نقاط براي غربالگري نوروپاتي محيطي ديابتي نشان ميدهد.

5 شهرام برازپردنجاني و همكاران هاي سيمز وينشتاين و و غربالگري نوروپاتي ديابتي ۱۵ جدول ۴- حساسيت و هاي سميز وينشتاين و در پاي راست و چپ در ۴ نقطه پاي راست حساسيت پاي چپ حساسيت نقطه ۴ نقطه نقطه ۲ نقطه ۱ /۵ ۲/۹ /۵ / ۵/۹ / ۴۱ ۲/۹ / / ۹/۲ ۹/۲ ۲/۱ ۹۲/ ۲/۱ ۹۲/ ۲/۱ ۹۲/ ۹۲/ ۴۶/۲ ۲/۹ ۴۶/۲ ۲ /۵ / /۵ ۱/۱ جدول ۵- حساسيت و هاي سميز وينشتاين و در ترکيب نقاط براي غربالگري نوروپاتي محيطي ديابتي حساسيت نقاط ۱ و نقاط ۱ و ۲ نقاط ۱ و ۴ نقاط ۲ و نقاط ۱ ۲ و ۴ نقاط ۲ و ۴ ۵۱/ ۴/۶ ۴۶/۲ / / ۵۱/ ۵۱/ ۴/۷ ۴/۶ ۵۱/ ۴۶/۲ ۵۱/ ۷۲/۱ ۷ ۷۹/ ۷۹/ / ۵/۶ ۷۴/ ۷۴/ ۷۴/ ۷۵/۷ ۷۷/۵ ۷۷/۵ در پژوهش حاضر بحث دو نوع سيمز وينشتاين و را در ۴ نقطه در هر کف پا به کار گرفته شد. اين ا زمون يکي از ا زمونهاي خيلي مهم در معاينههاي باليني به حساب ميا يد در بررسي حاضر حساسيت و سيمز وينشتاين به ترتيب نشاندهندهي %/۵-۵۱/ و %۷-۷/۴ بود. اين يافتهها اين است که حساسيت اين ا زمون در غربالگري محيطي ديابتي کم ميباشد در حاليکه اين ا زمون بالا ميباشد. حساسيت پايين بيانکنندهي اين موضوع است که موارد غيرطبيعي و نقاط بيحس تنها در نوروپاتيهاي خيلي شديد ميتواند تشخيص داده شود. استفاده از اين ا زمون در پژوهش حاضر نشان داد سيمز-وينشتاين براي رديابي و غربالگري کاهش حس محافظتي پا در مورد پاي ديابتي موثر ميباشد. با اين وجود امکان مشخص کردن ضايعاتي که به وسيلهي ا زمونهاي رفلکسي يا ا زمون ارتعاش وجود ندارد با ا زمون خيلي کم ميباشد بنابراين استفاده از اين ا زمون به همراه روشهاي ياد شده در ۶ ۷ ۱۵ غربالگري موارد نوروپاتي موثرتر ميباشد. حساسيت (%۴۱-۵۱/) و ا ن (%۷۲/۱-۶/۵) در پژوهش حاضر بود که به طور تقريبي شبيه حساسيت و سيمز وينشتاين بود. ميراندا پالما و همکاران (۲۰۰۵) در بررسي خود سيمز وينشتاين را در ۴ نقطه از کف پا به کار بردند (نقاط مورد استفاده همان نقاط مورد استفاده در پژوهش حاضر بود). يافتهها نشان داد حساسيت و سيمز وينشتاين به ترتيب %۶۵-۶ و %۵-۷۱ بود که در مقايسه با پژوهش ۱۲ حاضر حساسيت ا ن بالاتر ولي ا ن پايينتر بود. نوزوموکامي ي (۲۰۰۵) در بررسي خود نيز حساسيت و دو نوع را در سه نقطه از کف پا ا زمايش نمود که حساسيت و سيمز ونشتاين به ترتيب %۰ و %۹۲ بود که در مقايسه با بررسي حاضر ما حسايت کمتر ولي ا ن بالاتر بود. استفانيه و همکاران (۲۰۰۷) حساسيت و سيمز وينشتاين را به ترتيب %۶۶-۹۱

6 مجلهي غدد درونريز و متابوليسم دورهي چهاردهم, شمارهي ۴ ا بان ۱۹۱ ۱۶ ايران %۴-۶ و گزارش کرد که در مقايسه با بررسي حاضر ۱۶ حسايت بيشتر ولي کمتر بود. حساسيت و سيمز وينشتاين در پژوهش كنوني با سه مطالعهي ياد شده متفاوت بود که اين مورد ميتواند به تعداد نمونه نوع نمونهگيري و هاي ديگر بيماران از جمله ميزان HbA 1 c کنترل رژيم غذايي و مدت زمان ديابت داروهاي مصرفي و غيره باشد. پژوهشهاي ياد شده با به علاوه بررسي حاضر تفاوت دارد زيرا ا نها فقط از به همراه ا زمون ارتعاش به عنوان ا زمون طلايي استفاده کرده بودند در حالي که در پژوهش حاضر از ا زمون هدايت عصبي به عنوان ا زمون طلايي استفاده گرديد. ترکيب در اين بررسي حساسيت و ها کردن نقاط مختلف سنجيده شد. در يافتهها نشان داد بيشترين حساسيت و مربوط به نقاط ۱ و ۴ بود که براي هر دو نوع ۵۱/ و %۷۴/ به دست ا مد. در تاييد بررسي حاضر يافتههاي مطالعهي نوزوموکامي ي نشان داد حساسيت و ها زماني که نقاط مختلف با هم ترکيب شوند افزايش پيدا ميکند به طوري که ترکيب نقاط اول و سوم که همان انگشت شست و متاتارسال انگشت پنجم کف پا بود (اين نقاط معادل نقاط ۱ و ۴ پژوهش حاضر ميباشد) بيشترين حساسيت را هم در پاي راست هم در پاي چپ داشت بنابراين پيشنهاد ميشود اين نوع ترکيب کردن نقاط خيلي موثر ميباشد. مگ گيل (۱۹۹۹) پنج نقطه در پاي راست را معاينه نمود (۴ نقطهي ا ن شبيه نقاط مورد بررسي حاضر بود) و به اين نتيجه رسيد که ترکيب نقاط ۲ و خيلي موثر بوده و حساسيت و بالاتري را نسبت ۱۷ به نقاط ديگر دارند. همچنين در بررسي حاضر حساسيت و دو نوع در پاي راست و چپ مقايسه گرديد که يافتهها نشان داد هيچگونه تفاوت معنيدار ا ماري بين دو پا وجود ندارد. نوزوموکامي ي هم در پژوهش خود نشان داد حساسيت و دو نوع در پاي راست و چپ تفاوت معنيدار ا ماري ندارد که يافتههاي بررسي حاضر را تاييد مينمايد. در بررسي حاضر شيوع نوروپاتي ديابتي بر اساس مثبت شدن ا زمون نوع سيمز وينشتاين بين %۹/-۱۴ بوده است. اين يافته با يافتههاي پژوهشهاي ديگر متفاوت بود از جمله در بررسي فروزنده شيوع نوروپاتي ديابتي بر اساس مثبت شدن ا زمون %۲/۹ بود که اين مورد ميتواند به علت تعداد نمونههای ۱ بررسي باشد. شرکتکننده نوع نمونهگيری تعداد نقاط مورد از يافتههاي ديگر پژوهش حاضر اين بود که براي اولين بار با سيمز وينشتاين مقايسه شده است. در مروري بر متون پژوهشي يافت نشد که اين را به کار گرفته باشند. با توجه به اينکه يافتههاي اين نوع شبيه يافتههاي به دست ا مده از کاربرد سيمز وينشتاين بود بنابراين پيشنهاد ميشود سيمز در بررسيهاي وينشتاين ا ينده همراه با از اين نوع نيز استفاده گردد تا حساسيت و ا ن در پژوهشهاي مختلف سنجيده شود. با توجه به اين که نوروپاتي ديابتي بر پيش ا گهي و کيفيت زندگي بيماران اثر ميگذارد همچنين نوروپاتي ديابتي ميتواند سبب مرگ ناگهاني هيپوتانسيون ارتواستاتيک و ا مپوتاسيون اندام تحتاني گردد. بنابراين غربالگري تشخيص و درمان زودرس و سريع اين عارضه در طول ويزيتهاي سرپايي بيماران ديابتي لازم و ضروري ۶ ۷ ۱۹ ميباشد. از ا نجا که ماهيت پژوهشهاي مقطعي از جمله بررسي حاضر و ناتواني در پيگيري نمودن اين موضوع که کدام يک از بيماران شرکتکننده در بررسي در نهايت به نوروپاتي و زخم پاي ديابتي مبتلا ميباشد تعيين کردن اين که بررسي اين ۴ نقطه يا نقاط بيشتر ا يا ارزش تشخيصي دارد غير ممکن است بنابراين نياز است پژوهشهاي ديگري روي نقاط ديگر مانند ۴ ۶ و ۱۵ نقطه انجام گردد. با اينحال استفاده از و غربال نمودن بيماران ميتواند از بروز عوارض ناگوار مانند زخم پا و ا مپوتاسيون پيشگيري کند. استفاده از به تنهايي ارتعاش و درد سطحي) (يا همراه با حس براي غربالگري نوروپاتي روشي سهل و در دسترس است که با تشخيص به موقع ميتواند مانع گسترش عوارض نوروپاتي از جمله زخمها عفونت و ا مپوتاسيون پاي افراد ديابتي شود. همچنين به نظر ميرسد معاينه در اين زمينه اهميت ويژهای گرفتن شرح حال به تنهايي از ا ن فارغ شد. دارد که نميتوان با سپاسگزاري: اين مقاله بخشي از طرح تحقيقاتي شماره 8706-D ميباشد که با کمک مالي معاونت پژوهشي دانشگاه علوم پزشکي

7 شهرام برازپردنجاني و همكاران هاي سيمز وينشتاين و و غربالگري نوروپاتي ديابتي ۱۷ جندي شاپور اهواز و در مرکز تحقيقات ديابت بيمارستان گلستان به انجام رسيد. از همکاري صميمانه بيماران تشکر ميگردد. References 1. Nather A, Neo SH, Chionh SB, Liew SC, Sim Ey, Chew JL. Assessment of sensory neuropathy in diabetic patients without diabetic foot problems. J Diabetes Complications 008; : Harkless LB, DeLellis S, Carnegie DH, Burke TJ. Improved foot sensitivity and pain reduction in patients with peripheral neuropathy after treatment with monochromatic infrared photo energy-mire. J Diabetes Complications 006; 0: Kamei N, Yamane K, Nakanishi S, Yamashita Y, Tamura T, Ohshita K, et al. Effectiveness of Semmes-Weinstein monofilament examination for diabetic peripheral neuropathy screening. J Diabetes Complications 005; 19: Perkins BA, Bril V. Diabetic neuropathy: a review emphasizing diagnostic methods. Clin Neurophysiol 003; 114: Feng Y, Schlösser FJ, Sumpio BE. The Semmes Weinstein monofilament examination as a screening tool for diabetic peripheral neuropathy. J Vasc Surg 009; 50: Centers for Medicare and Medicaid Services. Billing of the Diagnosis and Treatment of Peripheral Neuropathy with Loss of Protective Sensation in People with Diabetes. downloads /R498CP.pdf. Published 005. Accessed April 5, Rahman M, Griffin SJ, Rathmann W, Wareham NJ. How should peripheral neuropathy be assessed in people with diabetes in primary care? A population-based comparison of four measures. Diabet Med 003; 0: Modawal A, Fley J, Shukla R, Rudawsky D, Welge J, Yang J. Use of monofilament in the detection of foot lesions in older adults. J Foot Ankle Surg 006; 45: Sosenko JM, Sparling YH, Hu D, Welty T, Howard BV, Lee E, et al. Use of the Semmes-Weinstein monofilament in the strong heart study. Risk factors for clinical neuropathy. Diabetes Care 1999; : Thomson MP, Potter J, Finch PM, Paisey RB. Threshold for detection of diabetic peripheral sensory neuropathy using a range of research grade monofilaments in persons with Type diabetes mellitus. J Foot Ankle Res 008; 111: Olaleye D, Perkins BA, Bril V. Evaluation of three screening tests and a risk assessment model for diagnosing peripheral neuropathy in the diabetes clinic. Diabetes Res Clin Pract 001; 54: Miranda-Palma B, Sosenko JM, Bowker JH, Mizel MS, Boulton AJ. A comparison of the monofilament with other testing modalities for foot ulcer susceptibility. Diabetes Res Clin Pract 005; 70: Karabouta Z, Barnett S, Shield JPH, Ryan FJ, Crowne EC. Peripheral neuropathy is an early complication of type diabetes in adolescence. Pediatric Diabetes 008; 9: Karimi M, Mohammadianinejad E, Shahbazian H, Shamsaei Gh. A descriptive analytic study evaluating the risk factors associated with diabetic neuropathy in type diabetic. Thesis for specialty doctorate degree in neurology. Ahvaz Iran, 010. [Farsi] 15. Tesfaye S, Stevens LK, Stephenson JM, Fuller JH, Plater M, Ionescu-Tirgoviste C, et al. Prevalence of diabetic peripheral neuropathy and its relation to glycemic control and potential risk factors: the EURODIAB IDDM Complications Study. Diabetologia 1996; 39: Wu SC, Driver VR, Wrobel JS, Armstrong DG. Foot ulcers in the diabetic patient, prevention and treatment. Vasc Health and Risk Manag 007; 3: McGill M, Molyneaux L, Spencer R, Heng LF, Yue DK. Possible sources of discrepancies in the use of the Semmes-Weinstein monofilament. Impact on prevalence of insensate foot and workload requirements. Diabetes Care 1999; : Forouzandeh F, Aziz Ahari A, Abolhasani F, et al. Comparison of different screening tests for detecting diabetic foot neuropathy. Acta Neurol Scand 005; 11: Nagai Y, Sugiyama Y, Abe T, Nomura G. 4-g monofilament is clinically useful for detecting diabetic peripheral neuropathy. Diabetes Care 001; 4:

8 411/Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism Vol 14 No.4 November 01 Original Article Examination with Two Types of Semmes Weinstein Monofilaments as Screening Tools for Diabetic Peripheral Neuropathy Baraz Pordanjani SH 1, Sayadi N 1, Shahbazian H 1, Latifi M, Karimi M 3 1 Diabetes Research Center, Department of Statistics, School of Health, & 3 Department of Neurology, Goltsan Hospital, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, I.R. Iran Shahrambaraz@ajums.ac.ir Received: 16/08/011 Accepted: 16/04/011 Abstract Introduction: Diabetic neuropathy is one of the more common complications plaguing individuals with type diabetes. The development and progression of such complications are responsible for much of the morbidity and mortality related to this disease. This investigation evaluated accuracy of lily and Semmes Weinstein monofilaments examination for diabetic peripheral neuropathy screening. Materials and Methods: Our study population consisted of 150 patients treated for diabetes mellitus at the Diabetes Clinic of the Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences. The samples were chosen on the basis of a non-randomized sampling. All patients were tested for sensory neuropathy using two types of monofilament (Semmes Weinstein monofilament examination 8, and 10-grams). In the next phase EMG-NCV were examined. Sensitivity and specificity two types of monofilaments were analyzed. Results: The 10-g monofilaments had a sensitivity ranging from 38.5% to 51.3% at sites 1-4, and specificity between 73 to 87.4 the sensitivity and specificity of the 8-g monofilament were 41 to 51.3% and 7.1 to 86.5% respectively. Two types of monofilaments at with 51.3 and 74.8% sensitivity and specificity respectively sites 1 and 4 was the most useful diagnostic test for DPN. Conclusion: These data suggest that the monofilaments may be the optimum methodology for identifying individuals at risk of diabetic peripheral neuropathy. Hence, we recommend screening of patients for neuropathy as soon as they are diagnosed with diabetes. Keywords: Diabetes mellitus, Neuropathy, Monofilament